Deze zomer ging ik onze school in Cambodja bezoeken. Ik keek er al zo lang naar uit  en wist niet goed wat ik moest verwachten. Ik was zo benieuwd naar het dorpje Rong Vean, de school en de kinderen, dit goede doel project bestaat al sinds 2013. Elke Miss België bezoekt dit dorpje. Ik keek er naar uit om deze mensen te ontmoeten en hun verhalen te horen.

Eerst bezocht ik de secondaire school, die gebouwd werd met geld dat de kandidaten voor Miss België inzamelen. We kregen er een zeer warm onthaal en de kinderen waren heel enthousiast om mij ook beter te leren kennen. Ze toonden het mooie schoolgebouw met daarnaast de huisjes voor hun internaat. Ze waren zo trots !

Ik vertelde hen uitgebreid over mijn leven op een leuke, plezante manier en wou dat ze begrepen dat het ook voor mij niet altijd gemakkelijk was. Ik voelde me als een leraar die hen hoop voor hun toekomst wilde geven. Ik wou hen inspireren om in hun dromen te geloven en er hard voor te werken. Ik vertelde hen ook dat mislukkingen levenservaringen zijn, waar je iets kan van leren en leerde hen wijze spreuken van mijn eigen rolmodel, Nelson Mandela :   

 “A DREAMER IS A WINNER WHO NEVER GIVES UP”

De studenten reageerden zeer enthousiast over mijn levensverhaal. Zo kwamen ze me ook hun dromen vertellen en wat ze willen worden in hun leven.  

Daarna vertrokken we en gingen we richting het dorp, Rong Vean, waar hun families leven en alle jongere kinderen. We werden er feestelijk onthaald, ook de oudere mensen. Ondanks de uitdagende levensomstandigheden waarin ze leven, was hun prachtige glimlach en schitterende ogen, het eerste dat ik zag,

Na het warme onthaal kreeg ik de kans het dorp te bezoeken en zag ik deze moeilijke levensomstandigheden. Het raakte me diep. Kleine houten huisjes, één waterpomp voor het hele dorp, alleen aardewegen. Ik zag ook dat er overal vuil rondslingerde.

Gelukkig kreeg ik de kans om alle mensen in het dorp toe te spreken. Ik maakte hen bewust van de klimaatsverandering en dat ook zij daar aan moeten mee werken door niet al vuil rond te gooien.

Dat iedereen daar individueel zijn steentje voor kan bijdragen en dat ze een vuilophaling moeten organiseren om ook hun dorp proper te houden.

Tijdens een toespraak die ik gaf, vertelde ik hen dat rondzwervend vuil voor ongedierte zorgt en zo de gezondheid van de mensen kan aantasten. Ik vertelde hen dat een plastiek flesje water 200 jaar nodig heeft om te verdwijnen in de natuur.  Dus een goed management over afvalverwerking kan er voor zorgen dat de mensen gezond zullen leven in een propere omgeving.

Ik zag de nood om een goed onderwijssysteem te blijven onderhouden.  Ik zag ook in de ogen van de mensen , ook de ouderen, hoop. Ze willen bijleren en werken aan de toekomst. Dus ben ik heel blij dat het Comité van Miss België dit onderwijs blijft ondersteunen.

Na de toespraak kreeg ik de kans om op het veld de mensen te leren om afval op te ruimen, zowel in de straatjes van het dorp als in de rivier. We toonden hen hoe ze afval kunnen sorteren. Ik mocht ook een vergadering bijwonen met de locale authoriteiten en na een discussie kreeg het dorp een stuk grond buiten hun dorp om hun vuilnis naar toe te brengen om het dan later te laten recycleren.  Er werd overlegd dat het een noodzaak is om de kinderen verder te leren hoe ze met afval moeten omgaan.  

Weggaan uit het dorp … was één van de moeilijkste dingen die ik ooit moest doen. Ook al was ik daar maar kort, het voelde alsof ik hen al langer kende, we hebben zoveel herinneringen gemaakt, die ik nooit zal vergeten. We speelden voetbal, we dansten, we deelden cadeautjes uit, we wandelden hand in hand in het dorp, ik ging zelfs zwemmen met hen in de rivier … Ze toonden me hun hele leven. Tranen vloeiden over mijn wangen .. Op dat moment herinnerde ik mij een quote van Nelson Mandela :

“CHILDREN ARE OUR GREATEST TREASURE. THEY ARE OUR FUTURE.”

Ik kon het voelen. Deze kinderen zijn de toekomst, Ik zag en voelde hoop in elk kind.

“SOMETIMES THE SMALLEST THINGS TAKES UP THE MOST ROOM IN YOUR HEART.”

Deze boodschap hebben de kinderen mij geleerd tijdens mijn bezoek.

Dit dorp zal ik me altijd herinneren, het voelt als thuis. In zijn eenvoud heeft het mijn visie op de wereld verandert.

LIFE IS NOT ABOUT BEING RICH, BEING POPULAR, BEING HIGHLY EDUCATED OR BEING PERFECT. IT IS ABOUT BEING REAL, HUMBLE AND KIND.  

“THANK YOU! IN CAMBODIA THEY SAY ARKOON”