Sedert 2013 bouwden we een school, een guesthouse in het kleine dorpje Rong Vean in het Noorden van Cambodja voor de kinderen van het dorp.

Daarna bouwden we in Pnom Srok, een stadje op 20 minuten van het dorp, een hogere school  en internaat apart voor jongens en voor meisjes.

Dit project loopt nu al 6 jaar en we zijn er heel fier op. De inspanningen werpen hun vruchten af en sommige kinderen zijn klaar om te gaan studeren aan de universiteit, iets wat voordien gewoon niet denkbaar was, dat een kind van een rural village uiteindelijk naar de universiteit zou kunnen gaan en perfect Engels zou spreken.

Dit jaar stond Elena haar reis in teken van water. Ze douchte zich in de rivier op een traditionele manier zoals de vrouwen dat al hun hele leven doen om zich te wassen.

Maar de rivier heeft ook nog andere functies. Ze haalde water uit de rivier met emmers en droeg ze op haar schouders, best een zware klus voor haar en deze tengere vrouwtjes. Ze stelde hen vragen zoals : ‘Waarom gebruik je dit water ?’ De vrouwen vertelden haar dat ze het drinken, er mee koken en al de rest.  Waarop ze onmiddellijk reageerde dat dit onmogelijk drinkwater kon zijn, aangezien de bacteriën en parasieten die er in leven. Maar denk er maar eens aan dat je water drinkt waarin je je gisteren gewassen hebt.

Ook al probeerden ze haar te overtuigen dat ze het water door een filter laten lopen, in een vuile bidon, Elena was onovertuigbaar. Zelfs voor het koken van rijst is dit niet ok !

Dus begeleidde Elena de vrouwen naar de enige waterpomp, die we al een tijdje geleden installeerden aan het schoolgebouw. Daar wees ze er op dat dit het enige water was dat bruikbaar was om te drinken en te koken, en dan nog … ook dit water werd onderzocht in België en is niet goed genoeg.

Dus leerde ze hen, dat ze ten eerste moeten zorgen dat de bidon waarmee ze water komen halen moet proper zijn, ze moeten ze wassen met een zeep en dan minstens 3 x spoelen, ze toonde het voor.

Dan kunnen ze nog steeds het water koken voor ze het drinken, wat ze nu al doen, maar ook dat is niet voldoende heeft ze hen gezegd. En we toonden hen ook dat er bij de apotheek ontsmettingsmiddelen bestaan. Maar dat hebben we niet te sterk benadrukt, omdat we ook wel weten dat dit geen oplossing kan zijn voor het hele dorp.

Dus is Elena haar missie om uit te zoeken in België wat een oplossing zou kunnen zijn voor het hele dorp, een goeie oplossing die betaalbaar is, waar Miss Belgium Charity best wel centjes wil voor sparen om dit dorpje drinkbaar water te bezorgen.

Maar daarnaast ging Elena ook voornamelijk voor de kindjes, ze is niet voor niets uitgeroepen tot Miss Charity tijdens de finale van Miss België 2019. Ze investeerde haar tijd en de opbrengst van haar acties in het goede doel om deze titel, die voor haar een prestige is, te bemachtigen.

Om te starten kon ze de Aziatische cultuur proeven langs de weg. Ze plantte rijst met de locale bevolking. Best wel een culturele ervaring. In het dorp aangekomen, werd ze hartelijk verwelkomd door de dorpelingen. En ze stelde zich op een originele manier voor.

Tijdens de dagen dat ze in het dorp verbleef in onze guesthouse, proefde ze van het leven in het dorp.

Voor ons project is onderwijs het hoogste doel. Daarom bouwden we ook deze school.

Elena haalde de kinderen ’s morgens op om naar school te gaan, zo zag ze ook waar ze woonden. Ze hielp een kindje met spina bifida, die deeltelijks verlamd is met aankleden en nam hem ook in zijn rolstoel mee naar school.

Ze leerde de kleine kinderen Engelse woordjes en leerde hen letters uit het alfabet schrijven.

Ze kleurde tekeningen met de allerkleinsten.

Ze leerde hen over groenten en de noodzaak om gevarieerd te eten, want ze had gemerkt dat ze steeds hetzelfde eten, rijst.  Ze had dan ook zaadjes meegenomen uit België, zoals sla, boontjes, radijsjes en dan leerde ze hen hoe ze dat moeten planten en verzorgen om uiteindelijk ook andere groenten te hebben.

Ze speelde met hen :

·        Voetbal

·        Fitness fun met de weerstandsband

·        Memory cards

Ze leerde van de meisjes een typische Cambodjaanse dans en zij leerde hen een dansje uit onze finale. Dans is in Cambodja een manier om te ontstressen voor de kinderen die veel tijd spenderen aan hun studies.

Tijdens een bezoek van de district gouverneur en de minister van onderwijs heeft Elena met hen en de kinderen boompjes gepland op het schoolterrein.

De kinderen leerden haar ook vissen. 

Bij aankomst zagen we direct iets nieuws op het schoolterrein. Een kraampje dat snoep en frisdrank verkoopt. Dit vonden we niet ok. Dus stapten we naar de directeur en zeiden dat we de school sponsoren voor educatie en snoep verkopen past daar niet in. Dus hebben we hem en de schoolraad kunnen overtuigen om over te schakelen naar gezonde snacks zoals fruit.

En dan maakte Elena tijd vrij voor haar kunstwerk.  Nadat Laura, een Antwerps meisje dat een jaar voor Hope for the Children in het dorp werkte, een mooie tekening had gemaakt, heeft Elena ze zelf geschilderd. Dit kleurrijke kunstwerk met het motto: ‘Play, Learn, Grow Togther’ is voor altijd een pronkstuk op de muur van onze school in Cambodja. Het moet de kinderen motiveren om te blijven studeren! We wilden hen ook dit jaar voornamelijk motiveren om Engels te studeren, dat dit de weg is naar hun toekomst.  We hebben hen dan ook zoveel mogelijk met voorbeelden laten inzien hoe belangrijk Engels leren is.

Ze had heel veel plezier en tijdens een heuse regenbui schudde ze zelfs een onvoorbereide Miss verkiezing uit haar mouw. We waren verrast hoe ze de 10 meisjes die toen bij ons waren in de guesthouse defileerden en poseerden voor de lens van onze fotograaf.  Ze wou heel graag langer blijven.

Maar aan alles komt een eind , dus verraste het dorp haar met een feestje, waar ze dan ook naar de dansjes kon kijken die de kinderen voor haar hadden voorbereid.

De avond zelf nog vielen er tranen, dikke tranen voor het nakende afscheid.

Het afscheid op het einde van de laatste dag viel uiteraard zwaar en de kinderen vroegen ook aan onze Miss België wanneer ze terugkwam !

Awareness of health and education was the most important message from Elena to the village !